Tworzenie bukietów: technika drutowania kwiatów

Drutowanie kwiatów to popularna praktyka przy tworzeniu bukietów. Nierzadko jest to nieodłączny element kompozycji i wzmocnienie roślin.

Ten sposób polega na użyciu drutów o różnej długości oraz grubości, nawijając na nie części roślin. Druty techniczne trzeba maskować lub dekoracyjne eksponować, ponieważ głównym zadaniem jest wzmocnienie łodyg kwiatów, aby zapobiec wyginaniu, czy łamaniu się kwiatów z delikatnymi pędami. W przypadku drutowania na zewnątrz, główki kwiatów nabijane są na druty i wkłuwa w dno kwiatowe. Później łodygę owija się drutem w taki sposób, by ściśle do niej przylegał.

Kwiatostany frezji lub roślin gałązkowych mogą zahaczać o jedno z odgałęzień drutem wygiętym w kształcie „U”, natomiast drugim końcem owija łodygę.

Drutowanie wewnętrzne polega z kolei na umieszczaniu drutów w środek pustej łodygi, albo szypułki gerbery, skrzypu, jaskra, czy narcyza. Przygotowane kwiaty wiąże się i wygina do odpowiedniego, wyznaczonego sobie położenia, tworząc formę bukietu. W tej formie tworzenia bukietu, kwiaty są dobrze napojone, jednak czasami ze zbyt grubą rączką, dlatego jeśli chcemy to wyeliminować, to wszelkie elementy muszą być umieszczone na drutach, będące dłuższe niż łodygi. Napojone główki kwiatów zostają obcięte i nabite na drut, a następnie następuje owinięcie całości taśmą florystyczną – od nasady kwiatu, po koniec drutu.

W wiązance na drutach umieszcza się też pęczki zieleni, drobne owoce, czy ozdoby. Rączki kompozycji czasem są za cienkie, dlatego aby je pogrubić stosuje się watę, papierowy ręcznik i patyczki, oklejając np. taśmą klejąca, a na końcu dekorując jakimś materiałem. Jeśli rośliny na drutach są umieszczane w bukiecie wiązanym w ręku, to drut powinien się kończyć poniżej linii wiązania, ale nie musi sięgać końca łodyg. W kompozycjach z kolei kwiaty powinny być owinięte drutami w całości.