Przejdź do treści głównej

Tag: wciornastki

Produkt do zwalczania wciornastków w nowej wersji

Swirski-Mite Plus to produkt do zwalczania wciornastków i mączlików w uprawach na całym świecie. Produkt drapieżnych roztoczy jest w nowej wersji.

Ten skuteczny produkt kontroli biologicznej zawierający drapieżne roztocza będzie miał nowy wygląd, który jeszcze bardziej odzwierciedla jego jakość i niezawodność – mówi kierownik produktu Koppert, Tim Bossinga. – Materiał saszetki jest wciąż taki sam, ale kształt jest bardziej wydłużony i ma nowy wygląd. Właściwości i zastosowanie pozostają niezmienione, a ostatnie testy z nowym opakowaniem pokazują, że pojawienie się roztoczy jest równe obecnemu Swirskiemu Saszetka roztocza Plus – dodaje.

Skuteczna kontrola mączlików i wciornastków

Koppert przedstawił Amblyseius swirskii na chronionym rynku uprawy w 2006 roku, kiedy roztocza natychmiast stały się jednym z najbardziej skutecznych środków kontroli biologicznej w Europie. W tym czasie wywóz świeżych produktów z Hiszpanii został wstrzymany z powodu obecności pozostałości pestycydów. Rozwiązanie kontroli biologicznej stanowiło alternatywę dla środków kontroli chemicznej i zostało przyjęte na wielką skalę. W ciągu ostatniej dekady innowacje w zakresie badań i rozwoju firmy Koppert wprowadziły Swirski-Mite Plus na nowe poziomy.

Wciornastki powszechnym szkodnikiem (cz.2)

Wciornastki są powszechnym szkodnikiem, z którym większość hodowców ma trudności z kontrolowaniem ze względu na ich mały rozmiar i zdolność do ukrywania się w częściach roślin.

Najczęstszymi i niszczącymi gatunkami wciornastków, które atakują uprawy szklarniowe, są wciornastki zachodniego kwiatu (Frankliniella tritici). Dorośli są w kolorze jasnożółtym aż do brązowego, a kiedy ich skrzydła są złożone na plecach, na środku znajduje się ciemny pasek.

Inne popularne gatunki wciornastków obejmują:

  • Wciornastki kwiatowe (Frankliniella occidentalis),
  • Wciornastki chili (Scirtothrips dorsalis): są jasnozielone lub żółte, z ciemnymi skrzydłami i mniejsze niż pozostałe wciornastki,
  • Wciornastki w pasie szklarniowym (Hercinothrips femoralis): poczwarki w tkance roślinnej, a nie w glebie lub podłożu uprawowym,
  • Echinothrips (Echinothrips americanus): również poczwarki w tkance roślinnej i są ciemnobrązowe z białym paskiem z tyłu u podstawy skrzydeł. Zazwyczaj żywią się wyłącznie liśćmi,
  • Wciornastki cebulowe (Thrips tabaci): mają jednolity żółtobrązowy kolor.

Spowodowane szkody

Ponieważ wciornastki zazwyczaj żywią się zawartością poszczególnych komórek, te puste komórki zapadają się, powodując srebrne plamki lub smugi na powierzchniach tkanek. Jeśli karmienie będzie kontynuowane, może prowadzić do zdeformowanych kwiatów, liści i pędów. Na owocach może spowodować mały dołeczek, po którym następuje biały halo otaczający dołek. W niektórych owocach karmienie może ostatecznie prowadzić do blizn i „korkowych” tkanek.

Być może większym problemem jest transmisja wirusów podczas karmienia. Na przykład wciornastki z zachodnich kwiatów przekazują dwa wysoce destrukcyjne tospowirusy: niecierpliwy nekrotyczny wirus plamistości i wirus plamistości pomidora. Wiadomo, że te dwa wirusy atakują ponad 600 gatunków roślin, zwłaszcza begonię, cynerarię, cyklamen, exacum, gloksynę, niecierpka, niecierpek Nowej Gwinei, pierwiosnek i jaskier. Wirusy cebuli i wciornastki chili znane są również z wirusów wektorowych.

Źródła wciornastków

Wciornastki są trudne do kontrolowania i można je znaleźć na uprawach, roślinach domowych lub chwastach w szklarni. Wciornastki można wprowadzać do szklarni na korkach, sadzonkach, wkładkach, gotowych plonach i ubraniach roboczych lub przychodzić z zewnątrz od późnej wiosny do jesieni. Chwasty lub uprawy polowe w pobliżu szklarni mogą mieć wysokie populacje wciornastków, szczególnie w kwiatach. Jest to szczególnie niepokojące, jeśli zbiory są zbierane lub gdy kwitnące chwasty są ścięte, ponieważ wciornastki szukają nowych gospodarzy roślin.

Chociaż wiele gatunków wciornastków, które atakują uprawy szklarniowe, spędzają część swojego cyklu życia w glebie lub podłożach uprawowych, nie oznacza to, że podłoże jest źródłem wciornastków. W rzeczywistości jest bardzo mało prawdopodobne, aby wciornastki występowały w nieużywanych, zapakowanych podłożach uprawowych. Gdyby jednak wciornastki zostały w jakiś sposób wprowadzone do nieużywanych podłoży hodowlanych w stadiach przedpotopowych i poczwarek (trwających 2-4 dni), wyłaniające się osobniki dorosłe nie miałyby źródła pokarmu i zginęły.

Wciornastki powszechnym szkodnikiem (cz.1)

Wciornastki są powszechnym szkodnikiem, z którym większość hodowców ma trudności z kontrolowaniem ze względu na ich mały rozmiar i zdolność do ukrywania się w częściach roślin.

Chociaż nie jest to owad związany z podłożami uprawowymi, większość gatunków wciornastków spędza część swojego cyklu życia na podłożu lub glebie. Powstaje zatem pytanie, czy mogą pochodzić z nieużywanych, zapakowanych podłoży uprawowych. Prosta odpowiedź brzmi, że jest to bardzo mało prawdopodobne.

Wiele gatunków

Na świecie jest około 5000 różnych gatunków wciornastków, a te, które mają skrzydła, są najmniejszymi skrzydlatymi owadami. Większość żywi się grzybami żyjącymi w ściółce lub rozkładającym się drewnie, ale niektóre z tych gatunków żywią się żywymi roślinami. Chociaż istnieją pewne różnice między poszczególnymi gatunkami, istnieje 6 etapów ich cyklu życia. Długość cyklu życia zależy w dużym stopniu od temperatury: im wyższa temperatura, tym szybszy cykl życia. Pospolite gatunki wciornastków, które atakują uprawy szklarniowe, są małe, zazwyczaj o długości 1-2 mm i są aktywne w zakresie temperatur 10-32°C, ale ich optymalny zakres wynosi 27-30°C. Wciornastki nie rozwijają się w temperaturach poniżej 10°C.

Dorosłe osobniczki składają jaja w żywej tkance roślinnej. Jaja wylęgają się w ciągu 2-4 dni, rozpoczynając tym samym pierwszy z dwóch stadiów larwalnych. Etap pierwszego stadium trwa 1-2 dni, a następnie po linieniu rozpoczyna się drugi etap, trwający 2-4 dni. Podczas gdy w tych dwóch etapach wciornastki są żarłocznymi zjadaczami, używają żuchwy do wybijania dziury w komórce roślinnej i wkładają mandryn, który wyciąga zawartość komórki. W zależności od gatunku żerują na płatkach kwiatów, pyłku, młodych owocach lub nowych delikatnych liściach w końcowych końcach łodyg. Bardzo trudno je dostrzec, ponieważ są dobrze ukryte i mniejsze niż dorośli.

Kolejne stadium rozwoju

Pod koniec drugiego stadium rozwoju wciornastki przenoszą się do podłoża uprawowego. Wciornastki przechodzą etap wstępny, w którym zaczynają rozwijać podkładki pod skrzydła. Ten etap trwa 1-2 dni. Następnym etapem jest stadium poczwarki, w którym rozwijają się skrzydła, składające się z długich, rzadkich włosów, które wyglądają jak piórko. Etap poczwarki trwa 1-3 dni, aż skrzydła zostaną w pełni rozwinięte, a następnie wyłonią się z rosnącego medium jako dorośli. Podczas etapów przed poczęciem w podłożu wzrostowym wciornastki są nieaktywne i nie odżywiają się, ani nie powodują uszkodzeń roślin.

Pojawiające się osobniki dorosłe wylatują z rosnącego podłoża, aby żywić się kwiatami, młodymi liśćmi, pyłkiem lub rozwijającymi się młodymi owocami. Dorośli żyją przez 30-45 dni, powodując uszkodzenia części roślin, z których żyją, a samice składają jaja w tkankach roślinnych. Cykl życia wciornastków wynosi 21 dni lub mniej, jeśli temperatura jest wysoka. Samice mogą składać do 150-300 jaj, w zależności od gatunku. Gdy pogoda staje się zimna, niektóre wciornastki mogą zapaść w „zimę”, jak jaja w ściółce lub glebie na zewnątrz lub pod ławkami w szklarni. Niektóre wciornastki mogą również migrować z południowych regionów tropikalnych do Stanów Zjednoczonych i Kanady w miesiącach wiosennych.

Słoneczna pogoda zwiększa populacje owadów

Cieplejsza, słoneczna pogoda, choć generalnie mile widziana ze względu na redukcję ogrzewania i korzyści z rozwoju upraw, zwiększa populacje owadów.

W szklarniach nadal obserwuje się problemy z wciornastkami. Szkodliwe populacje obserwowano m.in. na winorośli Vinca, papryce i werbenie. Obecność wciornastków potwierdzono wizualną obserwacją plonów, monitorowaniem kartami lepkimi i objawami obrażeń wciornastków na roślinach. Konieczne jest regularne monitorowanie, aby zapewnić powodzenie kontroli wciornastków w szklarni.

Godny uwagi jest fakt, że w szklarniach, gdzie ustalono kontrolę biologiczną poprzez stosowanie saszetek Neoseiulus cucumeris, liczba wciornastków praktycznie nie istnieje. Podkreśla to znaczenie wdrażania metod kontroli biologicznej tak wcześnie, jak to możliwe, oraz korzyści, jakie można osiągnąć w zarządzaniu trudnymi i potencjalnie szkodliwymi szkodnikami, takimi jak wciornastki. Biologiczną kontrolę wciornastków należy rozpocząć na początku przed wzrostem populacji. Dostępne w handlu środki kontroli biologicznej obejmują: nicienie entomopatogenne (Steirnernema feltiae), drapieżne owady (gatunki Orius) i roztocze drapieżne, Neoseilus cucumeris (Stratiolaepsis scimitus dawniej Hypoaspis miles i Amblyseius swirskii).

Niektóre środki owadobójcze dostępne do kontrolowania wciornastków obejmują Arię, BotaniGard, Pylon, Uwerturę Głównego Źródła i Mesurol. Środki owadobójcze o aktywności kontaktowej lub translaminarnej są bardziej skuteczne.

Mszyce w koszach

W tym tygodniu na Portulace wykryto również mszyce w wiszących koszach. To wykrycie ilustruje znaczenie regularnego monitorowania wiszących koszy. Konieczny jest spójny, cotygodniowy program zwiadowczy, aby wykryć mszyce przed wybuchem populacji. Regularne losowe kontrole roślin uprawnych i odmian są również kluczowe dla wykrycia bezskrzydłych nimf mszyc. Spójrz na spód liści i pąków roślin wrażliwych na mszyce. Biologiczna kontrola mszyc za pomocą parazytoidów jest bardzo skuteczna w zarządzaniu populacją mszyc w szklarni. Najczęściej stosowanymi parazytoidami są Aphidius colemani i Aphidius ervi. Aphidius colemani to mała osa, która jest skuteczna przeciwko mszycom brzoskwiniowym i mszycom melonowym. Mechanizm kontroli koncentruje się na osie dorosłej, która składa jedno jajko w mszyce. To jajo wykluwa się z larwy żywiącej się mszycą. Kiedy dojrzeje, nowa, dorosła osa wyłoni się ze złocistobrązowej mszycy. Aphidius ervi atakuje większe mszyce, takie jak naparstnica i mszyce ziemniaczane. Przypomina A. colemani, ale ma około dwa razy większą i ciemniejszą barwę.

Wysyp wciornastków w pierwszych dniach wiosny

Wysyp wciornastków w pierwszych dniach wiosny obserwuje się na m.in. na uprawach pomidorów oraz chryzantem. Jak z nimi walczyć?

Monitorowanie wciornastków rozpoczyna się wraz z pojawieniem się sadzonek, ponieważ większość inwazji wciornastków zaczyna się od owadów, które wchodzą na zatyczki i sadzonki. Dlatego dźwiękowy program zanurzeniowy jest pierwszą linią obrony i może stanowić podstawę do pomyślnej kontroli biologicznej później. Możliwe materiały do ​​zanurzania się obejmują środki na bazie oleju, mydła i środki kontroli biologicznej (BCA), a ostatnie badania sugerują, że zanurzenia na bazie oleju są szczególnie skuteczne w przypadku wciornastków. Pamiętaj, aby odnieść się do etykiety produktu, aby uzyskać informacje na temat właściwych stawek i bezpieczeństwa materiałów zanurzeniowych dla określonych upraw.

Biologiczna kontrola wciornastków musi rozpocząć się na początku sezonu, zanim szkodnik stanie się obfity. Do zwalczania wciornastków stosuje się kilka środków biokontroli; najlepsze wyniki osiąga się, gdy są używane razem. Korzystne nicienie są skuteczne wobec poczwarek wciornastków w glebie, ale nie będą kontrolować stadiów nimfy lub dorosłych. Roztocza Neoseiulus cucumeris żerują tylko na nimfach w pierwszym stadium, a roztocza Amblyseius swirskii zjedzą nimfy pierwszego i drugiego stadium; oba gatunki będą również jeść jaja. Orius insidiosus jest jedynym środkiem kontroli biologicznej, który żeruje na dorosłych wciornastkach.

Używając konwencjonalnych pestycydów do zarządzania wciornastkami, należy obracać składniki aktywne, ponieważ populacje wciornastków są bardzo podatne na rozwój odporności.

Skuteczna walka ze szkodnikami

Gdy insektycydy do zwalczania szkodników przestały działać, firma Damsigt zajmująca się uprawą roślin i rozmnażaniem rozważała przerwanie ich najbardziej udanej odmiany – Calathea zebrina.

Na szczęście połączenie roztocza drapieżnego Amblyseius swirskii z paszą Nutrimite przyniosło rezultaty. – Wciornastki są teraz pod kontrolą – mówi menedżer Damsigt, Rob Matheusen.

Damsigt w Roosendaal w Holandii poświęca 5 ha na rozmnażanie i uprawę Calathea zebrina. Wciornastki i przędziorki stanowią główne wyzwania dla szkodników. – W przeszłości zajmowaliśmy się nimi chemicznie, ale produkty nie działały odpowiednio – mówi Matheusen. – Następnie wypróbowaliśmy różne rodzaje drapieżnych roztoczy, ale okazały się one nieskuteczne. Phytoseiulus działał przez jakiś czas, ale ponieważ nadal musieliśmy używać chemikaliów, szybko zniknął.

Wszystkie rady były mile widziane

Po konsultacji ze Stefanem Bohte z Biobest Matheusen zastosował inne podejście. – W czasie, gdy prawie byliśmy zmuszeni przerwać naszą najlepszą odmianę, wszystkie rady były mile widziane – opowiada. W 2013 roku wprowadziliśmy system Swirskii i karmiliśmy Nutrimite – kombinacją, która działała znakomicie.

Wystarczy jedna aplikacja

Do dziś firma kontynuuje tę strategię. – Wprowadzamy system Swirskii bezpośrednio po pobraniu sadzonek i nadal karmimy drapieżne roztocza, dopóki rośliny nie opuszczą naszej siedziby – wyjaśnia Matheusen. Ze względu na obecność swirskii wciornastki nie mają szansy na rozwój i nie ma już problemów z kontrolą. – Musimy tylko raz przedstawić swirskii. W ekstremalnych warunkach pogodowych może być konieczna kontrola. Trzy do czterech drapieżnych roztoczy na liść wystarcza, by kontrolować wciornastki.

Różne dawki

Gdy nawadniamy rośliny doniczkowe z góry, dawka jest inna niż zwykle – mówi Matheusen. – Używamy 250 gramów Nutrimite na hektar tygodniowo, zamiast 500 gramów co dwa tygodnie. Dzięki systemowi dmuchaw Makita rozsiewanie jest proste. Mamy wciornastki pod kontrolą, a to również zmniejsza koszty.

Kontrola przędziorków również biologiczna

Ponieważ wciornastki są tak dobrze kontrolowane, poprawiła się również biologiczna kontrola przędziorków. Zespół uwalnia drapieżne roztocze Phytoseiulus persimilis, używając systemu Phytoseiulus, w celu zwalczania przędziorków. – Wprowadzamy to co drugi tydzień, 10 na m2, ponieważ rośliny są szczególnie podatne na tego szkodnika. Robiąc to w ten sposób, zwykle nie musimy rozpylać. W ekstremalnej pogodzie pająków czasami dokonujemy korekty, która jest wyjątkiem. Ponieważ jesteśmy zobowiązani do stosowania maksymalnej kontroli biologicznej, odkrywamy, że pożyteczne owady ze środowiska również pomagają, na przykład, w stosunku do roztocza pająka Feltiella acarisuga.

Rośliny bez pozostałości

Aby poradzić sobie z owadami glebowymi i gąsienicą Duponchelia, Damsigt wykorzystuje system Atheta obejmujący drapieżnego chrząszcza Atheta coriaria. Zespół uważa, że ​​produkt BT Delfin jest dobrą alternatywą.

Mszyce są trzymane pod kontrolą dzięki dwutygodniowemu uwalnianiu złocistego Chrysoperla carnea, w tempie 8 na m2, przy użyciu systemu Chrysopa – produktu, który działa również na wciornastki. – Dla wszystkich szkodników stosujemy obecnie rozwiązania biologiczne maksymalnie. W ten sposób możemy dostarczać naszym klientom rośliny wolne od pozostałości – mówi Matheusen.

Bluestim działa dobrze przeciwko stresowi suszy

Damsigt ma nie tylko dobre doświadczenia z biologiczną kontrolą szkodników Biobest, ale także z produktami wzmacniającymi rośliny, takimi jak Bluestim. Zawierająca naturalną substancję betainę glicyny, Bluestim promuje bardziej efektywne zarządzanie wodą i chroni rośliny przed stresem.

Według Matheusena: – Rok temu potraktowaliśmy Bluestim niektóre gatunki naszych roślin matecznych trzy dni przed pobraniem sadzonek, aby pomóc chronić roślinę przed stresem w czasie suszy. Byliśmy zachwyceni wynikami. Po zrobieniu sadzonek zaobserwowaliśmy, jak rozwijają się rośliny, a szczególnie dostrzegamy różnicę w wolno rosnących gatunkach traktowanych Bluestim. Te rośliny rosły lepiej, a ich liście były ciemniejsze. Dzięki lepszemu wzrostowi wskaźnik awaryjności został zmniejszony.