Przejdź do treści głównej

Tag: zasady kompozycji kwiatów

Kompozycje kwiatowe: Owoce we florystyce

Zmieniające się trendy i większa swoboda sprawia, że kompozycje kwiatowe to we florystyce nie tylko kwiaty oraz zieleń, ale także i owoce.

Zdarzają się nawet sytuacje, że np. uroczystości ślubne są zdominowane przez kompozycje z owoców.

Faktem jest, że taki rodzaj dekoracji jest dostępny przez cały rok, a zwłaszcza pod koniec lata i jesienią. Jakie owoce mogą nadawać się do bukietów najbardziej?

Owoce we florystyce

Dzika róża, jarzębina, ostrokrzew – te owoce wyróżnia zwłaszcza jeden aspekt – ich czerwony kolor bardzo dobrze wkomponuje się w zielone części kompozycji. Ostrokrzew można skojarzyć ze świętami Bożego Narodzenia, z kolei dzika róża oraz jarzębina to jesienne elementy florystyki.

Brunia – spełnią swoją egzotyczną rolę np. przy okazji ślubów w zimę, wśród m.in. białych kwiatów.

Dziurawiec ozdobny – owoce dziurawca są dostępne w zasadzie cały czas, a mogą być hodowane też w domowym ogrodzie. Ich kwitnienie postępuje bardzo długo, dzięki czemu owoce są dostępne od jesieni, do późnej zimy.

Rajskie jabłuszka, papryczki chilli – do jesiennych elementów dekoracji, zwłaszcza przy ciemnej zieleni, nadają się rajskie jabłuszka. Z kolei papryczki chilli już z samej nazwy mogą zostać wykorzystać do wyrazistych kompozycji w czerwonej tonie.

Klon, jesion, grab, karczoch, kasztany, żołędzie – kolejne elementy kompozycji, które mogą się świetnie sprawdzić. Delikatne liście wspomnianych drzew mają swoje zastosowanie chociażby w wiankach, z kolei kasztany czy żołędzie potrafią wytrzymać bardzo długo, będąc przymocowane np. drucikami.

Miechunka – jest dość wytrzymała w różnych kompozycjach kwiatów, w dodatku jako ekstrawagancki element, bo w kształcie pomarańczowych, małych lampionów.

Mahonia, winobluszcz, ligustr – w tym przypadku mamy do czynienia z granatowymi kolorami owoców, świetnie uzupełniające kompozycje kwiatowe czerwone oraz zielone części roślinne.

Owoce we florystyce stanowią znakomity dodatek do wszelkich kompozycji. Zwykle trzeba użyć przy tym drutów, aby je odpowiednio przymocować, ponieważ rzadko owoce są dostępne z długimi łodygami. Warto jednak zawsze mieć je na uwadze, ponieważ mogą stać się istotną wartością w bukiecie.

Ślubny bukiet kwiatów w stylu boho

Jednym z rodzajów kompozycji tworzenia bukietów ślubnych, jest styl boho, który prezentuje obecne trendy i radość z życia.

Styl boho to wolność i swoboda

Styl boho związany jest wolnością oraz łamaniem konwenansów, buntem i zerwaniem z nudną klasyką. Chodzi zatem o radość z życia, swobodę, a także indywidualizm. Wykorzystywane do tego są rośliny z otoczenia, podczas spaceru, czy w ogrodzie, dostosowując bukiet do ich naturalnych pokrojów i kształtów. Znajduje się w nich sporo zróżnicowanej zieleni. Istnieją 3 rodzaje bukietów w stylu boho: okrągły luźny, horyzontalny oraz pąk kwiatowy rozluźniony. Pewnym zagrożeniem jest zbytni luz oraz nonszalancja, mogąca uśpić czujność i wytworzyć chaos przy tworzeniu bukietu. Styl boho musi być zatem kontrolowany, aby nie wkradło się za dużo swobody.

Pewną nowością jest też umieszczanie kwiatów bez liści, wykańczających bukiet na dole. Konieczna jest do tego perfekcyjna zdolność wiązania kwiatów w spiralę oraz estetycznych łodyg, które pozostaną widoczne w wiązance. W przeciwieństwie do ciężkich bukietów stoją dekoracje na pojedynczych kwiatach oraz niewielkie wiązanki, np. zwinięte w fizelinowe, albo papierowe rożki.

Bukiet w stylu boho – doświadczenie i sezonowe kwiaty

Sporo wdzięku ukazują niewielkie bukiety z sezonowych kwiatów: konwalii, stokrotek, bratków, czy niezapominajek. Dużą sztuką jest „ubranie” pojedynczego kwiatu – wtedy pomysłowość florystów czasami musi się wspiąć na sam szczyt. Np. przez długi czas dążą do wyplatania konstrukcji z drutu: serduszek, dekoracyjnej kryzy albo sztucznej gałązki. Do ozdoby można też wykorzystać bogaty asortyment florystyczny.

Wiązanki można wykonać w różny sposób, jednak sprawne tworzenie kompozycji wymaga doświadczenia florystycznego. Sztuka ułożenia kwiatów wymaga nie tylko odpowiedniej techniki, ale i kreatywności, aby stworzyć niepowtarzalny bukiet. Zwłaszcza, że teraz kwiaty eksponuje się inaczej, aniżeli wcześniej.

Zasady kompozycji kwiatów we florystyce cz. 2

Tworzenie kompozycji kwiatowych we florystyce opiera się na wielu przyjętych schematach i zasadach. Jedną z grup są 3 klasy wartości materiału roślinnego.

Ze względu na charakterystykę roślin i ich otoczenie, stworzono również klasy wartości.

  • Wysoką klasę wartości (I stopień wartości) reprezentują rośliny, wokół których stawia się dużo wolnego miejsca, aby nie został zakłócony ich perfekcyjny wygląd. Zaliczane są tu m.in. helikonie, cantedeskie, strelicje, anturia oraz skrzydłokwiaty.
  • Średnią klasę wartości (II stopień wartości) tworzą rośliny, które mogą być samodzielne, a także prezentować się w towarzystwie innych roślin. Rodzaj ten tworzą zarówno formy okazałe, jak i dominujące – kwiaty i zieleń cięta, np. irysy, goździki, tulipany, róże, gerbery, czyli kwiaty do bukietów.
  • Niską klasę wartości (III stopień wartości) tworzą rośliny z niską potrzebą znaczenia, które dobrze wyglądają w dużych grupach kompozycyjnych. To formy zbiorcze, bez problemu podporządkowują się innym, dominującym rodzajom. Wśród tego materiału należą trawy, drobne liście, kwiaty i owocostany, kłosy zbóż oraz tzw. wypełniacze.

W ogrodach III stopień wartości mogą reprezentować zwarte rabaty, II stopień to krzewy oraz byliny, z kolei największą potrzebą znaczenia będą się wyróżniały wysokie drzewa. Zaprezentowane rodzaje wartości służą w dobieraniu roślin, aby – jak w naturze – również w wykonanej pracy sprawiały wrażenie spójności ze sobą i ze środowiskiem, z którego pochodzą.

Zalecane jest, aby w danym układzie łączyć elementy o takim samym pochodzeniu oraz wartościach. Czasem floryści celowo jednak łączą materiały roślinne różnych środowisk. Twórczość artystyczna służy do wyrażania estetycznego stosunku do rzeczywistości. We florystyce wyróżnia się takie środki plastyczne, jak: punkt, linię, barwę, światło i cień, formę, płaszczyznę i strukturę.

Zasady kompozycji kwiatów we florystyce cz. 1

Praca florystów oparta jest na materiale roślinnym. Nie ma wątpliwości, że muszą mieć wiedzę z szeroko pojętej przyrody oraz z zasad kompozycji.

Kompozycje roślinne bazują na roślinach, ich otoczenia, cech itp. Oznacza to, że można dobierać i zestawiać rośliny, dopasowując reguły panujące w ich siedliskach, albo komponować według własnego uznania, na przeciw naturalnemu porządkowi, stosując jednak nadal florystyczne zasady. Bardziej doświadczeni artyści mogą natomiast działać według nowatorskich pomysłów.

Aby łączyć elementy według florystycznych zasad, trzeba poznać cechy materiału roślinnego, czyli m.in. znaczenie jego wyglądu, co związane jest ze swoistą indywidualnością i charakterem kwiatów, formą, wielkością, czy pochodzeniem. Inaczej będzie się postrzegać np. anturia, a inaczej stokrotki. Podobne różnice dotyczą naczyń i akcesoriów florystycznych, porządkując je według stopni wartości.

Zasady kompozycji kwiatów we florystyce

I stopień wartości (duże znaczenie w kompozycji) – duże, rosnące wysoko kwiaty, jako panujące, szlachetne formy, często egzotyczne i kosztowne, prezentowane w niewielkich nakładach, aby podkreślić ich wyjątkowy, pełny wyraz charakteru, np. ostróżki, alpinie, imbiry, mieczyki, strelicje, lilie, pustynniki, cymbidia, anturia, zwartnice, helikonie; naczynia są oryginalne, stylowe i kosztowne np. porcelana, kryształy, ceramika, szkło, jedwab, muszle, wstążki;

II stopień wartości (średnia potrzeba znaczenia w kompozycji) – pełne lub okrągłe kwiaty, duże dekoracyjne, z niewykształconą formą przepychu, np. róże, chryzantemy, goździki, tulipany, cynie, piwonie, narcyzy, hortensje, cyklameny, lilaki, maki, wyżliny, różaneczniki, begonie; naczynia proste, jednak cenne – z miedzi, porcelany, szkła, ceramiki, cyny, terakoty, wstążki jedwabne;

III stopień wartości (niskie znaczenie w kompozycji) – okrągłe, małe, kwiaty, np. mchy, primule, widliczki, stokrotki, aksamitki i inne; naczynia skromne, z gliny, cyny, kamionki, ceramiki, do tego kosze, łubianki, muszle, figurki z drewna.