Przejdź do treści głównej

Tag: bukiet ślubny

Eustoma znakomitym kwiatem na Twój ślub

Eustoma jest jednym z najpopularniejszych kwiatów do uroczystości ślubnych. To piękny kwiat, którego charakterystyczną cechą jest duża ilość liści.

Eustomę można śmiało nazwać konkurencją dla frezji, która dominuje w swojej popularności. Wszystko dzięki delikatności i urokowi, jaki prezentuje Lisianthus (Eustoma). Może być też uprawiana na swój własny użytek, w ogrodzie.

Eustoma idealna na ślub

Białe kwiaty to ślubna tradycja. Eustoma potocznie przyjęła też określenie japońskiej róży, dzięki ogromnej popularności w Kraju Kwitnącej Wiśni. Jest symbolem czułości i uznania.

Kwiat ten występuje nie tylko w kolorze białym. Dostępne są również odmiany błękitne, różowe i fioletowe, w różnych ich odcieniach i co ważne – przez cały rok.

Eustoma potrafi się świetnie wkomponować w kompozycjach kwiatowych z innymi roślinami, np. piwonią, hortensją, goździkami, czy też gerberą.

I choć zwykle jest wykorzystywana najczęściej klasycznie, to znakomicie sprawdzi się w ekstrawaganckich, niestandardowych projektach weselnych, dzięki czemu panna młoda może pokazać swoją oryginalności i nieszablonowość, np. jeśli eustomę połączy się z żółtymi i różowymi frezjami.

Eustoma – wielka uniwersalność

Mówiąc o uroczystościach ślubnych oraz weselu, w kontekście Eustomy mamy jednak na myśli nie tylko bukiet panny młodej. Obecne trendy kładą mocny nacisk na to, by wszelkie dekoracje były stworzone w jednym, dominującym motywie i Lisianthus świetnie się do tego nadaje, czyli m.in. do dekoracji kościoła, sali weselnej, na ślubny wieniec, czy na weselny stół nowożeńców. Jeśli plan przewiduje np. wesele rustykalne, czy też w stylu boho, to kwiaty tego rodzaju stoją w pierwszym rzędzie do stworzenia dekoracji.

Eustoma nie jest drogim kwiatem, stąd też to jeden z podstawowych elementów we florystyce. Jak również wspomnieliśmy, można ją uprawiać samodzielnie jako roślinę doniczkową, a idealnym czasem na zasadzenie jest czerwiec. Latem warto jednak kontrolować temperaturę wokół, ponieważ optymalna mieści się w widełkach 18-22 st.

Kompozycje kwiatowe: Owoce we florystyce

Zmieniające się trendy i większa swoboda sprawia, że kompozycje kwiatowe to we florystyce nie tylko kwiaty oraz zieleń, ale także i owoce.

Zdarzają się nawet sytuacje, że np. uroczystości ślubne są zdominowane przez kompozycje z owoców.

Faktem jest, że taki rodzaj dekoracji jest dostępny przez cały rok, a zwłaszcza pod koniec lata i jesienią. Jakie owoce mogą nadawać się do bukietów najbardziej?

Owoce we florystyce

Dzika róża, jarzębina, ostrokrzew – te owoce wyróżnia zwłaszcza jeden aspekt – ich czerwony kolor bardzo dobrze wkomponuje się w zielone części kompozycji. Ostrokrzew można skojarzyć ze świętami Bożego Narodzenia, z kolei dzika róża oraz jarzębina to jesienne elementy florystyki.

Brunia – spełnią swoją egzotyczną rolę np. przy okazji ślubów w zimę, wśród m.in. białych kwiatów.

Dziurawiec ozdobny – owoce dziurawca są dostępne w zasadzie cały czas, a mogą być hodowane też w domowym ogrodzie. Ich kwitnienie postępuje bardzo długo, dzięki czemu owoce są dostępne od jesieni, do późnej zimy.

Rajskie jabłuszka, papryczki chilli – do jesiennych elementów dekoracji, zwłaszcza przy ciemnej zieleni, nadają się rajskie jabłuszka. Z kolei papryczki chilli już z samej nazwy mogą zostać wykorzystać do wyrazistych kompozycji w czerwonej tonie.

Klon, jesion, grab, karczoch, kasztany, żołędzie – kolejne elementy kompozycji, które mogą się świetnie sprawdzić. Delikatne liście wspomnianych drzew mają swoje zastosowanie chociażby w wiankach, z kolei kasztany czy żołędzie potrafią wytrzymać bardzo długo, będąc przymocowane np. drucikami.

Miechunka – jest dość wytrzymała w różnych kompozycjach kwiatów, w dodatku jako ekstrawagancki element, bo w kształcie pomarańczowych, małych lampionów.

Mahonia, winobluszcz, ligustr – w tym przypadku mamy do czynienia z granatowymi kolorami owoców, świetnie uzupełniające kompozycje kwiatowe czerwone oraz zielone części roślinne.

Owoce we florystyce stanowią znakomity dodatek do wszelkich kompozycji. Zwykle trzeba użyć przy tym drutów, aby je odpowiednio przymocować, ponieważ rzadko owoce są dostępne z długimi łodygami. Warto jednak zawsze mieć je na uwadze, ponieważ mogą stać się istotną wartością w bukiecie.

Ślubny bukiet kwiatów w stylu boho

Jednym z rodzajów kompozycji tworzenia bukietów ślubnych, jest styl boho, który prezentuje obecne trendy i radość z życia.

Styl boho to wolność i swoboda

Styl boho związany jest wolnością oraz łamaniem konwenansów, buntem i zerwaniem z nudną klasyką. Chodzi zatem o radość z życia, swobodę, a także indywidualizm. Wykorzystywane do tego są rośliny z otoczenia, podczas spaceru, czy w ogrodzie, dostosowując bukiet do ich naturalnych pokrojów i kształtów. Znajduje się w nich sporo zróżnicowanej zieleni. Istnieją 3 rodzaje bukietów w stylu boho: okrągły luźny, horyzontalny oraz pąk kwiatowy rozluźniony. Pewnym zagrożeniem jest zbytni luz oraz nonszalancja, mogąca uśpić czujność i wytworzyć chaos przy tworzeniu bukietu. Styl boho musi być zatem kontrolowany, aby nie wkradło się za dużo swobody.

Pewną nowością jest też umieszczanie kwiatów bez liści, wykańczających bukiet na dole. Konieczna jest do tego perfekcyjna zdolność wiązania kwiatów w spiralę oraz estetycznych łodyg, które pozostaną widoczne w wiązance. W przeciwieństwie do ciężkich bukietów stoją dekoracje na pojedynczych kwiatach oraz niewielkie wiązanki, np. zwinięte w fizelinowe, albo papierowe rożki.

Bukiet w stylu boho – doświadczenie i sezonowe kwiaty

Sporo wdzięku ukazują niewielkie bukiety z sezonowych kwiatów: konwalii, stokrotek, bratków, czy niezapominajek. Dużą sztuką jest „ubranie” pojedynczego kwiatu – wtedy pomysłowość florystów czasami musi się wspiąć na sam szczyt. Np. przez długi czas dążą do wyplatania konstrukcji z drutu: serduszek, dekoracyjnej kryzy albo sztucznej gałązki. Do ozdoby można też wykorzystać bogaty asortyment florystyczny.

Wiązanki można wykonać w różny sposób, jednak sprawne tworzenie kompozycji wymaga doświadczenia florystycznego. Sztuka ułożenia kwiatów wymaga nie tylko odpowiedniej techniki, ale i kreatywności, aby stworzyć niepowtarzalny bukiet. Zwłaszcza, że teraz kwiaty eksponuje się inaczej, aniżeli wcześniej.

Rodzaje bukietów ślubnych: bukiet okrągły

Bukiet ślubny jest trzymany w ręku przez pannę młodą i pozostaje z nią do rozpoczęcia wesela. Jednym z rodzajów jest bukiet okrągły.

Moda jednak zmienia się, również w bukietach ślubnych. Pojawił się styl formalno-linearny, wiązanki strukturalne, berła, wachlarze, kulki, mufki, czy wiązanki angielskie. Wysokie panny młode sięgają mają wiązanki wydłużane, spływające, z kolei minimalistki idą do ślubu z jednym kwiatem. Powracają wieńce, biżuteria floralna też jest używana, natomiast najpopularniejszą wiązanką jest forma okrągła.

Bukiet okrągły

Mają kulisty lub półkulisty kształt. Znaczną cechą bukietów okrągłych jest sposób umieszczenia części dekoracyjnych (głównie kwiatów oraz zieleni) oraz wykończenie bukietu. Wyróżniają się następujące porządki:

  • regularny, tak jak w stylu biedermeier – elementy tworzą okręgi z kwiatów wyraźnie się od siebie różniących, natomiast w środku układu znajduje się duży, rozwinięty kwiat,
  • regularny – przemieszane elementy umieszczone są symetrycznie, wokół środka bukietu,
  • rozsiany z grupami, gdy z roślinnych skupisk powstają grupy zróżnicowane pod względem struktury,
  • rozsiany z zagęszczeniami, gdy przy nieregularnym rozłożeniu materiałów powstają pewne skupiska,

Ze względu na zastosowaną technikę wyróżnia się:

  • bukiet z naturalnymi łodygami,
  • bukiet klejony,
  • bukiet z techniką drutowania,
  • bukiet w mikrofonie florystycznym,
  • bukiet na konstrukcji,
  • bukiet technikami mieszanymi.

Wykończenie bukietu okrągłego:

  • kryza z elementów roślinnych – powojnika, ceropegii, mulenbekii, pędów wierzby mandżurskiej, delikatnych kwiatów czy owoców, małych listków, a także nieroślinnych drobnych kryształków, koralików, lub piórek nawiniętych na cienki drucik ze szpulki,
  • kryza z liści, ułożonych w równy okółek, np. bluszczu, epipremnum, zielistki,
  • kryza z materiałów nieroślinnych – eleganckie wykończenie bukietu wykonane z tiulu, koronki, szyfonu, atłasu, piór, tafty, tkaniny dekoracyjnej, która pasuje i do sukni ślubnej, i do kwiatów;
  • kryza z trwałych płatków kwiatów – np. gloriozy,
  • dysk z materiału roślinnego – zdobi się go drobnymi fragmentami roślin, np. kwiatów, owoców, niewielkimi liśćmi, pędami itp. Można też taki dysk okleić gęsto ułożonymi obok siebie liśćmi trawy, draceny lub pokryć bluszczem, czyśćcem, liśćmi kamelii, kwiatostanami traw, wykleić płatkami kwiatów żywych lub preparowanych, czy nawet suszonych. Wśród przydatnych środków najbardziej pomocna będzie taśma dwustronna i klej na zimno,
  • dysk z materiału dekoracyjnego – wykonany twardego kartonu (koło z wyciętym otworem do włożenia uchwytu mikrofonu lub rączki gotowej wiązanki), trzech lub czterech grubych drutów zagiętych pod kątem prostym, których jeden koniec przykleja się do koła z kartonu, a drugi łączy z mikrofonem albo rączką bukietu; dysk z kartonu należy ozdobić po obu stronach wykorzystując m.in. wstążki atłasowe,
  • obwód dekoracyjny – upleciony z trawy lub ozdobnego drutu, czasem dodatkowo udekorowany kryształkami lub perełkami.

Staranne wykończenie bukietu ślubnego jest ważne. Należy wykończyć nie tylko obwód, ale także rączkę wiązanki. Uchwyt mikrofonu oklejona zostaje stosowną wstążką, a rączkę z drutów lub naturalnych łodyg mocno związuje się rafią, do tego przycina się na odpowiednią długość i wyrównuje tak, aby na całej długości miała jednakową grubość. Następnie ściąga się ją drutem, owija taśmą florystyczną, a na końcu ozdobną. Czasami do wiązanki okrągłej dowiązuje się efektowną ozdobę, pęk delikatnych wstążek lub ogon z drobnych elementów na cienkich drucikach.

Tworzenie bukietów: techniki z fiolkami i szpilkami

Technik we florystyce ślubnej jest wiele, różniącymi się np. zabezpieczeniem dostępu roślin do wody. Przedstawiamy m.in. sposób z fiolkami.

Technika z fiolkami

Pozwala na zaopatrzenie kwiatów w wodę na krótkich szypułkach. Sposób ten jest dobry dla kwiatów, które szybko więdną, oraz do tych, które nie mają dostępu do wody, lub nie potrafią jej poprawnie czerpać z gąbki, np. storczyki. Plastikowe fiolki zasłania się taśmą, trawą, albo owija liśćmi. Do zamaskowanych w ślubnym bukiecie fiolek trzeba nalać wody i włożyć do nich rośliny. Fiolki są przydatne również w innych ślubnych produktach, takich jak torebka czy wachlarz. Użycie fiolek mogą zakładać też projekty dekoracji samochodów, gdzie na karoserii umieszcza się wiele pojedynczych kwiatów. Przy dekoracji sporych wnętrz fiolki są alternatywą dla naczyń, co pozwala na umieszczanie kwiatowych dekoracji na całej powierzchni, np. poprzez spuszczanie kwiatów z fiolkami na żyłkach, nad stołem, nad sceną, czy też koło młodej pary. Fiolki znajdują również swoje zastosowanie przy różnego rodzaju konstrukcjach.

Technika ze szpilkami lub haftkami rzymskimi

To z kolei jest technika polegająca na przypinaniu płaskich elementów roślin spinkami metalowymi. Pozwala to na pokrycie powierzchni roślinami, celem stworzenia tła dla kwiatów, albo osiągnięcia pożądanej struktury i kontrastów. Główki szpilek często są dodatkową ozdobą, natomiast przypinając liście należy mieć na uwadze, że przy utracie wody będą się kurczyły, dlatego liście powinni nachodzić na siebie. Zamiennikiem szpilek w niektórych przypadkach może zostać dwustronna taśma, aby przytwierdzić drobne elementy.

Technika z woskiem

Stosowanie wosku polecane jest przede wszystkim na chłodniejsze miesiące, ponieważ przy wysokiej temperaturze ten naturalnie jest bardziej miękki. Technika znajduje swoje miejsce przy tworzeniu naczyń z płynnej parafiny, a że pojemniki nie są drogie, to łatwo można udekorować stół weselny. Jak to wygląda? Wlewa się parafinę między dwa pojemniki, które różnią się rozmiarem – mniejsze wkłada się do większego w taki sposób, aby nie dotykało dna. W tym układzie powstanie misa z wosku, na dnie której wtapia się pinholder, czy kenzan, aby nabić gąbkę i wykonać kompozycję kwiatową.

Tworzenie bukietów: klejenie i nawlekanie roślin

Przedstawiamy kolejne dwa typy technik florystycznych, w których tworzy się bukiety, np. ślubne. To klejenie roślin oraz nawlekanie.

Technika klejenia roślin

W technice klejenia wyróżnia się dwa typy. Klejenie na zimno przeznaczone jest do żywych kwiatów, natomiast klejenie na gorąco do kwiatów sztucznych oraz suszonych. Pistoletem z gorącym klejem przygotowuje się kompozycje, albo montuje sztuczne i suszone elementy. Klej na zimno (np. w tubce) przydaje się do przytwierdzania roślin żywych i łatania końcówek w łodygach, blokują wypływ wody. Technika służy do wykonywania m.in. wianków na głowę, biżuterii floralnej, czy przypinek do włosów, welonu i ubrania. W wiązance można również np. skleić dwie główki kwiatów, będące na krótkich łodygach, a inne – lekkie części ,przymocować klejem w aerozolu. Klej na zimno służy też przy pokryciu dysków materiałem roślinnym, np. liśćmi. Wiąże on oczywiście wolniej niż gorąca wersja, ale nie jeszcze niszczący dla roślin.

Technika nawlekania

Ten rodzaj czynności wiąże się z przebijaniem roślin na wylot i tworzeniu „ciągów” w bukietach, poprzez nawlekanie na sznurek lub drut. Swoje zastosowaniu znajduje zwłaszcza do dekoracji małych kwiatów, pojedynczych płatków róż, koralików, pereł, czy drobnych owoców. Są to zatem elementy miękkie, albo niewypełnione, czy też posiadające dziurki. Z kolei np. orzechy z racji twardych elementów, trzeba przewiercić, najkorzystniej przy działania wiertarki z cienkim wiertłem. Technikę nawlekania znajdziemy m.in. na wyspach należących do USA – na Hawajach, gdzie wieńce są zakładane turystom na szyję. W podobnym procesie powstają też girlandy do przyozdobienia stołów, a tworzenie długich ciągów elementów o drobnej wielkości, jest obecnie przy różnego typu wiązankach ślubnych – wachlarzach, szarfach i kameliach, do czego można wykonać piękny ogon.

Tworzenie bukietów: technika drutowania kwiatów

Drutowanie kwiatów to popularna praktyka przy tworzeniu bukietów. Nierzadko jest to nieodłączny element kompozycji i wzmocnienie roślin.

Ten sposób polega na użyciu drutów o różnej długości oraz grubości, nawijając na nie części roślin. Druty techniczne trzeba maskować lub dekoracyjne eksponować, ponieważ głównym zadaniem jest wzmocnienie łodyg kwiatów, aby zapobiec wyginaniu, czy łamaniu się kwiatów z delikatnymi pędami. W przypadku drutowania na zewnątrz, główki kwiatów nabijane są na druty i wkłuwa w dno kwiatowe. Później łodygę owija się drutem w taki sposób, by ściśle do niej przylegał.

Kwiatostany frezji lub roślin gałązkowych mogą zahaczać o jedno z odgałęzień drutem wygiętym w kształcie „U”, natomiast drugim końcem owija łodygę.

Drutowanie wewnętrzne polega z kolei na umieszczaniu drutów w środek pustej łodygi, albo szypułki gerbery, skrzypu, jaskra, czy narcyza. Przygotowane kwiaty wiąże się i wygina do odpowiedniego, wyznaczonego sobie położenia, tworząc formę bukietu. W tej formie tworzenia bukietu, kwiaty są dobrze napojone, jednak czasami ze zbyt grubą rączką, dlatego jeśli chcemy to wyeliminować, to wszelkie elementy muszą być umieszczone na drutach, będące dłuższe niż łodygi. Napojone główki kwiatów zostają obcięte i nabite na drut, a następnie następuje owinięcie całości taśmą florystyczną – od nasady kwiatu, po koniec drutu.

W wiązance na drutach umieszcza się też pęczki zieleni, drobne owoce, czy ozdoby. Rączki kompozycji czasem są za cienkie, dlatego aby je pogrubić stosuje się watę, papierowy ręcznik i patyczki, oklejając np. taśmą klejąca, a na końcu dekorując jakimś materiałem. Jeśli rośliny na drutach są umieszczane w bukiecie wiązanym w ręku, to drut powinien się kończyć poniżej linii wiązania, ale nie musi sięgać końca łodyg. W kompozycjach z kolei kwiaty powinny być owinięte drutami w całości.

Tworzenie bukietów ślubnych: gąbka florystyczna

Bukiety ślubne można tworzyć przy pomocy różnych technik. Jedną z nich jest gąbka florystyczna, dzięki której rośliny dłużej zachowują świeżość.

W gąbce florystycznej uformowanej w kształcie mikrofonu, czyli plastikowym rożku z gąbką, zabezpieczonej kratką z plastiku, powstaje kompozycja z wbitymi kwiatami ciętymi oraz zielenią.

Należy zadbać, aby gąbka była odpowiednio nasączona wodą, co zabezpiecza roślinom dostęp do wody. Gąbka ma właściwości konserwujące, dzięki czemu zamieszczone w niej łodygi nie gniją. Sztywność oraz podatność na wbijanie pozwala na zachowanie pożądanego położenia w gąbce. Krótkie kwiaty montuje się łatwo, jednak w przypadku użycia długich pędów, należy je nawinąć na druty w taki sposób, aby kawałki wystawały poza końcówki tych pędów. Później trzeba wbić rośliny w gąbkę, aby druty przeszły na wylot. Łodygi w ten sposób powinny utrzymywać swoje położenie.

Końcówki drutów, które wystają z drugiej strony gąbki, trzeba wygiąć i również wbić je w gąbkę, ewentualnie do tego przyciąć, jeśli są zbyt długie. Taka technika powinna pozwolić na zapewnienie roślinom stałego dostępu do wody, z jednoczesnym stałym umiejscowieniem w wiązance. Wszystkie elementy wiązanki muszą być odpowiednio głęboko, aby nie wypadły (jednak z drugiej strony też nie za mocno, ponieważ mogą przez to powstać dziury w gąbce, co kolejno może doprowadzić do jej kruszenia się). Przy dużej ilości roślin, czy innych dodatków, można wspomóc się klejem do kwiatów.

Bukiety w gąbce florystycznej są szybkie w przygotowaniu i można je stworzyć na wiele godzin przed ślubem, co ułatwia zadanie kwiaciarni przy wielu zamówieniach. Rączkę wiązanki stanowi uchwyt z plastiku, który zaleca się owinąć wstążką, albo jakimś innym materiałem, pasującym do całości. W gąbce florystycznej powstaje również wiele kompozycji jako dekoracja samochodu, kościoła, czy sali weselnej. Technika ta ma kolejną zaletę – wiązanki można tworzyć zdecydowanie wcześniej i w innym miejscu, aniżeli planowana jest uroczystość. Ponadto kwiaty dzięki dostępowi do wody zachowują świeżość znacznie dłużej.

Typy bukietów ślubnych dla panny młodej

Bukiet ślubny wbrew pozorom to ważny element ceremonii. Istnieje wiele rodzajów wiązanek, dopasowanych chociażby do osobowości, czy urody panny młodej.

Typy bukietów ślubnych

Wysportowany – bukiet jest stonowany i monochromatyczny. To typ czysty i klarowny w zamkniętej formie, np. kopuła czy kropla. Elementy bukietu są niewielkie, w prostej formule, często z jednym kwiatem, np. strelicją lub irysem.

Młodzieżowy – to delikatna i skromna wiązanka, okrągła lub wydłużona. Z kwiatami z ogrodu, które mają kontrastujące się, czyste barwy – biało – różowo – zielone, błękitno – pomarańczowe, czy też ciemnofioletowe z jasnobłękitnym.

Dla kobiety dojrzałej – bukiet jest okrągły, albo w kształcie łuku, bogato wypełniony kwiatami, w żywych i ciepłych barwach – od żółtego, poprzez pomarańczowy, różowy i biały.

Z klasą – dla kobiety prezentującej „wyższy poziom”, przejrzysta i wyrazista, wykonania z drogich, eleganckich kwiatów, w połączeniu kolorów białego, zielonego oraz fioletowego.

Ekstrawagancki – nowoczesna wiązanka, bardzo eksperymentalna, przy użyciu materiałów nieroślinnych. Kolorystyka jest zaskakująca, bowiem z użyciem egzotycznych, niecodziennych kwiatów. Gama barw jest bardzo szeroka, włącznie z kolorem czarnym.

Boho – dla osoby, która nie trzyma się ustalonych wzorców. Wiązanka składa się z różnych kwiatów działkowych i ogrodowych, o różne długości łodyg, umieszczone w różnych kierunkach, z dużą ilością zieleni.

Rodzaje bukietów ślubnych według innych kryteriów

Ponadto istnieje również inny zasób kryteriów dotyczących panny młodej. Typy kwiatów związane są chociażby z kolorem włosów, karnacją, czy posturą.

Z uwagi na kolor włosów bukiety dzielą się następująco:

  • dla brunetek najlepszą opcją są kwiaty o nasyconych barwach, np. czerwieni lub bordo,
  • dla blondynek wybór pada na lżejsze, pastelowe wiązanki, typu błękit, róż, czy kremowe, z niewielkimi, ciemniejszymi elementami,
  • dla rudych pasują kwiaty w tej samej tonacji, czyli pomarańczowe, żółte oraz kremowe, a dodatkowo zieleń tworzy tło dla ciepłych barw.

Z uwagi na karnację i posturę, kwiaty mogą zostać użyte w następujących konfiguracjach:

  • jasna karnacja – delikatne wiązanki, z kwiatami w pastelowej tonacji i dodatkiem ciemnych elementów,
  • ciemna karnacja – monochromatyczna lub wielobarwna tonacja bukietów, którą wyróżniać mogę osoby o nawet dość egzotycznej urodzie,
  • dla osób drobnych, niskich – małe wiązanki kwiatów, z frezji, konwalii, szafirków, czy chryzantem, w dodatkiem zieleni,
  • dla postawnych, wysokich kobiet – większe, zwisające wiązanki, stworzone z dużych kwiatów lilii, róż, goździków, storczyków itp. uzupełnione mniejszymi liśćmi – alokazji, monstery, czy filodendronu.

Techniki tworzenia bukietów ślubnych

Istnieją różne techniki tworzenia bukietów ślubnych, czyli sposoby odpowiedniego przygotowania kwiatów do weselnych uroczystości.

Bardzo wygodna jest możliwość łączenia kilku technik florystycznych. Szczególnym ułatwieniem we florystyce stał się klej na zimno.

Technikę w wyrobach ślubnych należy tak dobrać, aby przy najmniejszym nakładzie czasu i środków osiągnąć zamierzony cel, tj. wykonać pracę zgodnie z zamówieniem, dbając o aspekty, o których zamawiający nie musi wiedzieć:

  • masa bukietu,
  • zapewnienie roślinom warunków zachowania jak najdłuższej trwałości,
  • użycie świeżych kwiatów,
  • eliminowanie roślin o zbyt intensywnym zapachu – uważać należy zwłaszcza w przypadku lilii. Na niektóre kwiaty osoby mogą być też uczulone, czy też nie lubiące danego zapachu (np. lilie trąbkowe mają zapach intensywny, a azjatyckie z kolei w ogóle nie mają zapachu),
  • bezpieczeństwo panny młodej – wiązanka nie powinna grozić skaleczeniem, czy też uszkodzeniem ubioru – wszystkie ostre elementy muszą być zaklejone np. taśmą, albo głęboko ukryte,
  • czystość bukietu, czyli nie może brudzić, ani farbować. Kwestia dotyczy zwłaszcza roślin barwionych, gdzie farbowanie może wystąpić zarówno z kwiatów, jak i łodyg.

Spełnienie tych warunków daje szanse na wykonanie pięknego i bezpiecznego bukietu dla panny młodej, w przemyślanej konstrukcji, z dobrze dobraną techniką.

Najczęściej wybieranymi technikami tworzenia bukietów są:

  • technika z gąbką florystyczną (również z zastosowaniem mikrofonu – plastikowego uchwytu z gąbką),
  • wiązanie roślin z naturalnymi łodygami,
  • technika drutowania – rośliny nawinięte na druty (z owinięciem taśmą florystyczną) i pęczków roślin na drutach, które stanowią przedłużenie łodyg,
  • przyklejanie klejem na zimno elementów roślinnych,
  • nawijanie małych elementów roślinnych oraz sztucznych na cienki drut ze szpulki (koraliki, perły, piórka itp.),
  • szynowanie roślin, woskowanie itd.,
  • zastosowanie dwóch lub więcej technik przy jednym bukiecie, w tym użycie techniki klejenia zimnym klejem.